Żyłki Robinson strona 1

Definicja idealnej żyłki jest znana od dawna. Problem jedynie w tym, że jak dotychczas jest to jedynie czysta teoria, za którą nie stoją żadne przykłady gotowych wyrobów.

Impas przełamuje Robinson, który wprowadza na rynek zupełnie nowy produkt – żyłkę będącą kompozycją trzech różnych materiałów polimerowych. Idealna żyłka powinna być supermocna, miękka – ale nie rozciągliwa, odporna na przecieranie i niewidoczna w wodzie. Spełnienie wszystkich wymagań okazuje się praktycznie niemożliwe w przypadku zastosowania do produkcji tylko jednego surowca. Skoro z jednego nie można, to należy zastosować kilka różnych surowców, o takich własnościach, aby gotowy wyrób spełniał jednocześnie wszystkie wymienione wymagania. Wychodząc z takiego założenia, po raz pierwszy Robinson opracował oryginalną koncepcję tzw. potrójnej kompozycji TCT (Triple Composition Technology), która doczekała się realizacji w postaci fantastycznych nowych żyłek NanoCore SPIN, Sub-Zero, Tanaka, Primera.

Najnowsza technologia Robinson TCT wykorzystuje trzy różne surowce:

• poliamid MPC (Modified Polymer Chains) o modyfikowanych łańcuchach polimerowych,
• elastyczny poliamid RS (Reinforced Structure), o wzmocnionej poprzecznej strukturze wiązań
• oraz fluorocarbon.

Rdzeń super żyłki zbudowany jest z poliamidu MPC o modyfikowanych łańcuchach polimerowych – wyprostowane, długie łańcuchy zapewniają maksymalną wytrzymałość na zrywanie. Otulinę rdzenia stanowi poliamid RS, który wprowadza do kompozycji miękkość oraz olbrzymie wzmocnienie poprzeczne (żyłka nie załamuje się). Ostatnia, zewnętrzna warstwa wykonana jest z uszlachetnionego termicznie fluorocarbonu, dzięki czemu żyłka staje się niewidoczna w wodzie (współczynnik załamania światła dla fluorocarbonu jest identyczny jak dla wody) oraz niewiarygodnie odporna na przecieranie. Żyłki wykonane w technologii Robinson TCT posiadają jedną charakterystykę, którą nie mogą pochwalić się żadne inne żyłki.

Różnice pomiędzy wytrzymałością liniową bez węzła, na suchym węźle i na mokrym węźle są zniwelowane do absolutnego minimum i w kontekście praktyki łowiskowej stają się nieistotne.

Proces technologiczny realizowany jest na bazie najlepszych dostępnych w Japonii surowców, na specjalnie skonstruowanych maszynach, gdzie każda faza produkcji jest w pełni kontrolowana przez rozbudowany system wspomagania komputerowego.